Als ik mijn ogen sluit

Als ik mijn ogen sluit (met voorgesprek)
In ‘Als ik mijn ogen sluit’ vertellen vrouwen die de Japanse kampen hebben overleefd over hun ervaringen en hoe zij daar later in hun leven mee omgingen. Regisseur Pieter van Huijstee heeft een persoonlijke band heeft met deze geschiedenis omdat zowel zijn moeder als oma tot de overlevenden van kamp Tjideng behoorden. Zijn zus Karen Huijstee woont in Zierikzee, haar partner Frank Meijs is operateur bij fiZi. In deze film van haar broer Pieter komt zij ook zelf aan het woord en natuurlijk zal zij ook tijdens deze avond in fiZi aanwezig zijn. Voorafgaand aan de vertoning zal zij in een kort gesprek over het belang en de noodzaak van deze film vertellen. ,,Wij durfden mijn moeder destijds niet of nauwelijks iets te vragen over de oorlog en hebben haar daardoor ook niet de ruimte gegeven om er over te vertellen’’, aldus Karen. De vrouwen waren
nog maar meisjes toen zij gevangen zaten in de Japanse kampen. Wat zij gezien en meegemaakt hebben, heeft diepe littekens achtergelaten, die nog steeds niet zijn genezen of verdwenen. Wanneer de vrouwen hun ogen sluiten, komen deze 'vergeten' verhalen opnieuw naar boven. Er zijn weinig foto's en er is bijna geen filmmateriaal van de kampen, maar er zijn honderden tekeningen gemaakt door de vrouwen en kinderen in het kamp.