Helmert Woudenberg Fluiten in het donker – Meer korte verhalen van Carmiggelt

Soms voel ik me als die eenzame wandelaar in het donkere woud, die, ofschoon vrolijk fluitend, voortdurend vreest uit een hinderlaag te zullen worden besprongen.
– Simon Carmiggelt

Na het succes van Carmiggelt wil Helmert Woudenberg nogmaals uit het omvangrijke oeuvre van Simon Carmiggelt gaan putten. Hij gaat opnieuw een selectie maken uit de grote hoeveelheid Kronkels, door Carmiggelt zelf stukkies of cursiefjes genoemd, waar er in de jaren zeventig van de vorige eeuw dagelijks één van in dagblad Het Parool verscheen. Het begint met komische schetsen, die, hoe geestig ze ook blijven, steeds beschouwender en soberder worden. Meestal treed daar een ik-figuur in op (duidelijk Carmiggelt zelf), maar soms is het ook gewoon een kort verhaal.

In Fluiten in het Donker (ook de titel van één van de vele bundels die Carmiggelt op zijn naam heeft staan) zijn een aantal van die verhalen verzameld. Verhalen over kwetsbare kinderen, verliefde stelletjes, peper-en-zout echtparen, publieke vrouwen, kroeglopers en andere buitengewone zonderlingen.